اکسیژن ساز ، بای پپ ، سی پپ

الکتروشوک

الکتروشوک که دستگاه الکترو شوک قلبی یا دفیبریلاتور (Defibrillator) نیز نامیده می شود، یکی از تجهیزات مهم پزشکی برای برگرداندن ریتم طبیعی به قلب است. در صورتی که ریتم قلب به هر دلیلی از حالت نرمال خارج شود، فرد متخصص به کمک دفیبریلاتور یا همان الکتروشوک به قلب انرژی الکتریکی یا به نوعی یک شوک وارد می‌کند. تا در صورت امکان این ریتم را به حالت عادی خود بازگرداند. این شوک در واقع بدین معناست که به قلب انرژی رسانده می‌شود تا احیا شود. از این دستگاه الکترو شوک علاوه بر آمبولانس و صحنه‌های تصادف به طور گسترده در مراکز درمانی، به خصوص در بخش اورژانس و مراقبت‌های ویژه نیز استفاده می‌شود. کاردیوورژن یا شوک هماهنگ قلبی از دیگر کاربردهای دستگاه الکترو شوک است که به رفع آریتمی قلبی کمک می‌کند. لازم به ذکر است، از این دستگاه معمولا در زمان بیهوشی بیمار استفاده می‌شود. به طور کلی کاربرد اصلی دستگاه الکتروشوک جلوگیری از حملات قلبی و مواجهه با انواع آریتمی مانند فیبریلاسیون‌های بطنی است.

کاربرد الکتروشوک

دستگاه‌های دفیبریلاتور دستگاه‌هایی هستند که با ارسال یک ضربان الکتریکی یا شوک به قلب ، ضربان طبیعی قلب را بازیابی می‌کنند. از آنها برای جلوگیری یا تصحیح آریتمی ، ضربان قلب ناهموار یا بسیار کند یا خیلی سریع استفاده می‌شود. در صورت توقف ناگهانی قلب ، دفیبریلاتورها همچنین می توانند ضربان قلب را بازگردانند.

 

اجزای دستگاه الکتروشوک

با توجه به این که دستگاه الکترو شوک انواع گوناگونی دارد، قطعات تمام آن‌ها یکسان نیستند. با این حال برخی از اجزای تقریبا مشترک در انواع دستگاه الکتروشوک عبارتند از:

• باتری

در گذشته بیشتر از باتری‌های سربی و نیکل-کادمیوم در این دستگاه استفاده می‌شد. با این حال امروزه معمولا از باتری‌های شارژی لیتیومی استفاده می‌شود که کوچکترند و دوام بیشتری (بیش از 5 سال) دارند.

• خازن

شوک الکتریکی وارد شده به بیمار از انرژی ذخیره شده در خازن تامین می‌شود که می‌تواند بین 30 تا 400 ژول انرژی به بیمار وارد کند.

• الکترود

الکتروشوک از طریق الکترودها اطلاعات لازم در رابطه با ریتم قلب را دریافت کرده و به آن انرژی می‌فرستد. الکترودها انواع گوناگونی دارند که به دو دسته‌ی خارجی و داخلی تقسیم می‌شوند. با این حال در شرایط اورژانسی بهتر است از نوع یک بار مصرفشان استفاده شود، زیرا سرعت شوک و تکنیک دفیبریلاسیون را افزایش می‌دهند.

• لیدهای ECG

به منظور ثبت سیگنال قلب استفاده می‌شود.

• مدار الکتریکی
• مانیتور

اطلاعاتی مانند ضربان و ریتم قلب و میزان انرژی انتخاب شده برای شوک دادن را نشان می‌دهد.

• پدال

انرژی از طریق پدال‌ها به قفسه‌ی سینه و سپس قلب بیمار انتقال داده می‌شود.

• منبع تغذیه
• دکمه‌های کنترل

این دکمه‌ها برای انجام تنظیمات استفاده می‌شوند و برخی از آن‌ها عبارتند از:

• انتخاب میزان انرژی الکتریکی
• شارژر انرژی الکتریکی
• تخلیه‌ی انرژی

انواع دستگاه الکتروشوک

این دستگاه به طور کلی می تواند دستی یا اتوماتیک باشد و انواع گوناگونی دارد که عبارتند از:

الکتروشوک خارجی اتوماتیک یا Automated External Defibrillator (AED)

از الکتروشوک خارجی بیشتر در مواقع اورژانسی استفاده می‌شود. با توجه به کوچک بودن اندازه‌ی این نوع دستگاه می توان به راحتی آن را حمل کرده و در مکان‌هایی مانند هتل‌ها، مدرسه‌ها و حتی مراکز درمانی از آن استفاده کرد. تکنولوژی کامپیوتری استفاده شده در AED‌ها تحلیل ریتم قلب را آسان کرده و تصمیم برای میزان شوک الکتریکی در لحظات حساس را آسان‌تر می‌کند.

الکتروشوک خارجی غیر اتوماتیک یا دستی خارج از بدن (Manual external defibrillator)

این نوع الکتروشوک معمولا در مراکز درمانی و آمبولانس ها استفاده می‌شود، زیرا استفاده از آن نیازمند تخصص و دقت بالایی است. در الکتروشوک‌های دستی، پس از بررسی ریتم قلب، ولتاژ و میزان شوک به صورت دستی تنظیم شده و به بیمار توسط دستگاه رسانده می‌شود.

الکتروشوک داخلی دستی (Manual internal defibrillator)

الکتروشوک دستی داخلی غالبا در اتاق عمل و هنگام عمل جراحی استفاده می‌شود، زیرا لازم است شوک را به طور مستقیم به قلب وارد کند که از طریق باز کردن قفسه سینه امکان پذیر است.

الکتروشوک یا کاردیوورتر-دفیبریلاتور قابل کاشت auto implantable cardioverter defibrillator (ICD)

معمولا برای افرادی که به دلیل بیماریشان همواره در معرض خطر مشکلات قلبی مانند هستند، این دستگاه تجویز می‌شود تا به طور دائم وضعیت قلب را بررسی کرده و در صورت نیاز با ارسال شوک‌های کوچک الکتریکی به قلب، آن را به حالت عادی بازگرداند. لازم به ذکر است که ژنراتور این دستگاه درون قفسه­ی سینه گذاشته شده و سیم ها در رگ های اصلی فرد قرار می‌گیرند قرار می گیرند.

الکتروشوک قلبی پوشیدنی (Wearable cardiac defibrillator)

دستگاه الکتروشوک پوشیدنی که WCD میز نامیده می‌شود، پس از الکتروشوک کاشتنی اختراع شد. این دستگاه کوچک را می‌توان به راحتی حمل کرد و بیشتر برای بررسی عملکرد قلب در طول روز استفاده می‌شود تا در صورت نیاز به آن شوک وارد کند. همان گونه که از نام این دستگاه پیداست، روش کار آسانی دارد و تنها لازم است توسط بیمار پوشیده شود.