دستگاه بای‌پِپ (BiPAP)، یک دستگاه تنفسی است که برای کمک به بیماران با مشکلات تنفسی مانند آپنه شبانه، کسانی که از بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) رنج می‌برند و یا افرادی که نیاز به حمایت بیشتری در تنفس دارند، استفاده می‌شود. دستگاه بای‌پِپ، تنفس را با اعمال فشار مثبت به مجرای هوایی تسهیل می‌کند.
تاریخچه دستگاه بای‌پِپ به سال ۱۹۷۶ بازمی‌گردد. در این سال، دکتر کولین سولدر، یک پزشک ارولوژیست در بیمارستان مک‌گیل، در تلاش برای ایجاد یک دستگاه تنفسی برای بیمارانی با مشکلات تنفسی بود. وی ایده‌ای را برای تولید یک دستگاه تنفسی با فشار مثبت داشت که برای اولین بار در سال ۱۹۷۶ با نام “سی‌پی‌اپ” (CPAP) به بازار عرضه شد. CPAP با اعمال فشار مثبت به مجرای هوایی، تنفس را تسهیل می‌کرد.
بعد از مدتی، در دهه ۱۹۸۰، دستگاه بای‌پِپ با ایده‌ای مشابه به بازار عرضه شد. این دستگاه به طور خاص برای بیمارانی طراحی شده بود که از بیماری COPD رنج می‌برند و نیاز به تنظیم فشار تنفسدارند. بای‌پِپ، با تنظیم دو فشار مختلف (فشار مثبت بالا و فشار مثبت پایین)، به بیماران کمک می‌کند تا تنفس آسان‌تری داشته باشند.
در سال ۱۹۸۵، شرکت Respironics برای اولین بار دستگاه BiPAP را به بازار عرضه کرد. این دستگاه با توجه به نیازهای بیماران، دارای تنظیمات مختلفی بود که به بیماران اجازه می‌داد تا فشار مناسب برای تنفس خود را انتخاب کنند. همچنین، با توجه به نیازهای بیمارانی که نیاز به تنفس با فشار مثبت داشتند، این دستگاه با قابلیت تنظیمفشار مثبت، مخصوصاً برای بیمارانی که در زمان خواب با مشکلات تنفسی مواجه بودند، طراحی شده بود.
در سال‌های بعد، تکنولوژی دستگاه‌های BiPAP بهبود یافت و از آن به بعد این دستگاه به یکی از ابزارهای مهم در مدیریت بیماران با مشکلات تنفسی تبدیل شد. همچنین، با توجه به تحقیقات بیشتر در این زمینه، دستگاه‌های BiPAP با تنظیمات و قابلیت‌های بیشتری برای تأمین نیازهای بیماران طراحی می‌شوند. امروزه، دستگاه‌های BiPAP با ویژگی‌ها و قابلیت‌های مختلفی در بازار موجود هستند و در مدیریت بیماران با بیماری‌های تنفسی بسیار مؤثر و مفید هستند.
